Offshore energia berriztagarrietan erabiltzen diren gailuen potentzia unitarioa handitzeak berekin dakar askoz ere karga estruktural handiagoak jasateko erronkari aurre egitea. Horri gehitu behar zaio parkeak kostaldetik gero eta distantzia handiagoetara eta sakonera handiagoko eremuetan instalatzen ari direla, eta horrek ezinbesteko egiten du muturreko baldintza horietara egokitzeko gai diren teknologia flotatzaileak garatzea. Gainera, itsas inguruneak konplexutasunak gehitzen ditu, hala nola aktiboetara iristeko kostu handiak eta energia-ekoizpena eteten duen edozein akatsekin lotutako eragin ekonomiko handia.

Adimen artifizialak (AA) etorkizun handiko emaitzak ditu degradazioaren modelizazioan, baina datuak behar ditu (adibidez, 20 urte arteko denbora-serie luzeak) gailu horien bizitza baliagarria zenbatesteko. Gainera, datuetan oinarritutako ikuspegiek ez dute orokortasunik izaten, eta, askotan, proiektu bakar baterako balio dute. Bestalde, energia berriztagarrien sektorean, erabakiak hartzea ez da soilik irizpide ekonomikoetan oinarritzen, baita osagaien fidagarritasunean ere.